Lees hoe je gevoelens klem komen te zitten tussen een situatie en je verhalenverteller.
En leer hoe het woordje ‘EN’ daarbij kan helpen.

Er valt me wat op bij veel van de vrouwen die ik spreek en dat wil ik graag met je delen. Misschien dat dit ook bij mannen gebeurt, maar daar valt het mij niet zo bij op. (Laat het me gerust weten als ik dat mis heb!)

Zomaar een paar voorbeelden van wat ik hoorde:

• Mirjam wordt onverwacht niet uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Pang, ze voelt teleurstelling. En binnen een paar tellen heeft ze bedacht dat het gezelschap daar toch niet zo leuk is: “Die en die zijn er.” En……. “Het is wel goed zo”.
• Als de leidinggevende van Patricia weer een relaas tegen haar afsteekt voelt ze direct de irritatie weer! Wat een geklaag. En meteen daarna denkt ze: ”Hij heeft het ook wel zwaar in deze tijden. Ik weet niet wat ik zou doen in zijn schoenen stond”.

Nog eentje dan

• Thea voelt zich verdrietig als haar vriendin weer een afspraak afzegt omdat ze niet weg kan. En in een oogwenk denkt ze: “Ik mag niet klagen, ik heb geen zieke partner thuis. Ze heeft het al zwaar genoeg.”

Het zijn stuk voor stuk prachtige voorbeelden van hoe goed onze gedachten, ons hoofd in staat is om een verhaal te maken. We hebben daar een hele goede verhalenverteller. En die verhalen laten zo’n hele gebeurtenis heel logisch klinken.

Tegelijkertijd wordt het gevoel weggeduwd of overruled. De teleurstelling, irritatie en het verdriet uit deze voorbeelden zijn vakkundig opgeborgen. Het vraagt vaak wat speciale aandacht om dat op te merken. Misschien heb je het bij jezelf niet door, maar hoor je het wel als je naar een vriendin of je zus luistert.

Het patroon is elke keer als volgt: gebeurtenis – gevoel – verhaal.

Geen probleem toch, zou je denken?
Het vervelende aan deze situatie is echter dat die gevoelens niet weg zijn. Ze maken nog steeds deel uit van jouw binnenwereld. Ze kunnen zich daar als het ware ophopen.

Afhankelijk van hoe jij in elkaar zit, kan dit resulteren in een uitbarsting van woede, tranen of nog iets anders. Of je slaat het op in je lijf en krijgt hoofdpijn, spanning in je schouders, trillende handen, noem maar op.

En daarbij moet je dat verhaal steeds blijven herhalen om die gevoelens te blijven verbergen. Heel vermoeiend, van die onbewuste scripts. Daar heb ik al eerder over geschreven.

“Wat er is, is wáár, want het is er al.
Ontkennen maakt niet dat het weg gaat.
Erkennen dat het er is en dat het van jou is, maakt het niet erger.”  
Gene Gendlin, grondlegger van Focusing

Goede redenen dus om hier aandacht voor te hebben. Een kleine eenvoudige oefening om aandacht aan die gevoelens te schenken is het woordje ‘EN’ gebruiken.

• “Ik voel me teleurgesteld EN het is wel goed zo”.
• “Ik ben geïrriteerd EN hij heeft het vast zwaar”.
• “Ik ben verdrietig EN en heb ik begrip voor haar situatie”.

Zo maak je wat ruimte voor wat je voelt en bijna automatisch maak je wat ruimte voor jezelf. Hèhè. Misschien kun je zelfs even stil staan om op te merken of je dat ergens in je lijf kunt voelen. Op deze manier maak je een start met een andere manier van luisteren.

Ik ben erg benieuwd of je dit bij jezelf herkent en wat het effect is als je het woordje ‘EN’ toevoegt. Wil je je ervaring met me delen? Fijn! Ik geef je graag wat tips om hier verder mee te oefenen.

Je bent ook van harte welkom om mee te doen met een online Focusing oefening. Daar komt dat woordje ‘EN’ vaak aan bod.