Ken je dat? Je verlangt naar het anders gaan voelen of doen én er is een deel dat daar niet aan wil. Je vraagt jezelf af of je dat wel wil weten. Lees meer over die twijfel-zone en hoe het ook kan.

Regelmatig krijg ik de opmerking: “Ik weet niet of ik wel wil weten wat er dan naar boven komt.” Vooral bij mensen die een twijfel voelen is dat een veelgehoorde opmerking. Er is iets dat verlangt naar beweging, naar het anders gaan voelen of doen én er is een deel dat daar niet aan wil. Dat geen behoefte heeft om ‘erin’ te duiken.

Heel begrijpelijk, we kennen vaak maar één manier om stappen te zetten naar nieuwe patronen en dat is erover praten. Zoals je je voorstelt bij een psycholoog, zoals je dat ziet in series of films en misschien wel zoals je kent van eerdere ervaringen. “Waar komt dat vandaan?” “Wat voel je daarbij?” of “Wat gebeurde er?” Het draait meestal om analyseren, begrijpen en verklaren. Het is kijken naar het verleden en alle bekende of onbekende shit die daarbij hoort.

Geen wonder dat een deel van jou daar niet op zit te wachten.

Zelf heb ik ook nooit de behoefte gevoeld om de dingen uit het verleden opnieuw naar boven te halen. Ik wist wel wat er gebeurt was, laten we het daar maar bij laten. En het goede nieuws is dat dat ook niet nodig is. Je kunt heel goed in het hier en nu zijn en toch stappen zetten in een proces naar iets anders. Hoe klinkt dat?

“De volgende stap is er al,
impliciet fijnmazig verweven.

Als je er ruimte voor maakt en het uitnodigt,
zal het zich langzaamaan ontvouwen en vormen.”

Eugene Gendlin, grondlegger Focusing

Het begint dus in het hier en nu: “Er is iets in jou dat twijfelt.” Een handig zinnetje voor deze situaties heb ik geleerd van Erna de Bruin: “Als het er dan toch is, kunnen we het net zo goed even toeknikken.” Dat maakt het meteen een stukje lichter 😉

Het hoeft niet weg of anders. Het is er vast niet voor niks! Misschien is het bang, bezorgd, sceptisch of nog iets heel anders. Een ander belangrijke uitgangspunt is namelijk dat er geen vijanden vanbinnen zijn. Hierover schreef ik eerder: There are no enemies inside.

Een deelnemer van één van mijn workshops omschreef het als volgt: “Bijzonder dat je het bij het delen van ervaringen bij de ervaringen liet en het niet ging uitleggen. Je laat de “leiding” bij de mensen zelf. Dat was wel even wennen, maar ik denk wel dat het daar juist om gaat.”

Makkelijk? Niet persé. We zijn immers zo geoefend in het wegduwen van dit soort gedachten of gevoelens. Soms heb je niet eens door dat je dat doet. Eenvoudig? Ja, want zodra je stopt met wegduwen, het willen begrijpen of veranderen, dan kan het zich langzaamaan ontvouwen en vormen naar een volgende stap. Meer is er niet nodig.

Laat het me gerust weten als jij je ook anders wilt voelen of wilt doen en die twijfel herkent. Of misschien herken je alleen dat je niet in beweging komt, terwijl je het wel graag zou willen. Het zou zomaar kunnen dat je onbewust in die twijfel-zone vast zit.